تابستان كه نيامدي، پاييز شد

پاييز كه برنگشتي، پاييز ماند

زمستان كه نيايي ،پاييزمي ماند

تو را به دل پاييزي ات

فصلها رابه هم نريز

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

تو صادقانه گفتي در خانه قلبت هيچ جايي براي من نيست

من بر قلب سنگي ات بوسه مي زنم که با من صادق بود

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

مطمئن باش ، برو ...

ضربه ات كاري بود ، دل من سخت شكست ...

و چه زشت به من و سادگيم خنديدي

به من و عشقي پاك ، كه پر از ياد تو بود ...

و به اين قلب يتيم

كه خيالم مي گفت تا ابد مال تو بود ...

تو برو تا راحت تر

تكه هاي دل خود را آرام سر هم بند زنم